Drżączka poraźna, czyli choroba Parkinsona

Drżączka poraźna, czyli choroba Parkinsona

Choroba Parkinsona dotyczy przede wszystkim ośrodkowego układu nerwowego, którego zwyrodnienia powodują charakterystyczne trzęsienie się ciała. Choroba ta został nazwana w ten sposób w 1817 roku, kiedy to londyński lekarz James Parkinson zdiagnozował i opisał całą chorobę. Chorobę tą nie można nazwać lekką. Jej objawy postępują z roku na rok, przez co bardzo często rozpoznawana jest dopiero po kilkunastu przechorowanych latach. Na samym początku można zauważyć pewne spowolnienia ruchowe a także problem z koordynacją ruchową. Bardzo często w pierwszej fazie choroby pojawia się trudność w pisaniu (mikrografiom). Przedchorobowymi objawami są: sztywna osobowość, depresja, częste zaparcia, łojotokowe zapalenie skóry, mrowienie i drętwienie (parestezja) kończyn a także trudności w rozpoznawaniu zapachów. W następnej fazie choroby pojawia się bradykinezja, czyli spowolnienie i zubożenie ruchowe, brak precyzyjności, akinezja, czyli problem z rozpoczynaniem ruchów, sztywność mięśniowa a także drżenie spoczynkowe. Chorzy mogą także odczuwać niestabilność postawy w każdym kierunku (propulsja, retropulsja, laterpulsja) a ponadto może pojawiać się ślinotok, łojotok, napadowa potliwość oraz niewyraźna mowa. Chorobę Parkinsona leczy się lekami takimi jak: L – DOPA, amantadyna, bromokryptyna, inhibitory MAO, entakapon, tolkapon, procyklina, triheksydenidyl, proprandol. Możliwe jest także leczenie operacyjne, przeszczep płodowej istoty czarnej bądź głęboka stymulacja mózgu.